भिन्न भिन्न सुदुर गन्तव्यका पदयात्रीहरुझैँ,
केही समय सँगै यात्रा गर्न आइपुगेका सहयात्री न हौँ हामी, साथि,
जसरी पोखरा धुमेर छुट्टिन्छ्न्,
अन्नपूर्ण, धौलागिरी जाने पथयात्रीहरु,
त्यसरी नै आफ्नो गोरेटो मोडिएपछी मोडिनै पर्यो सथी ,
म कतै निर्जन परायहरुको माझमा,
तिमी कतै वासनाका मुर्तिहरुको साथमा,
आफ्नो आफ्नो गन्तव्य पछ्याउँदै ,
जिन्दगीको कुनै घुम्ती फेरि सँगै मोडिएछभने,
त्यै मोडको चौतारामा,
हैनभने मसानघाटका दोभानामा ,
हाम्रो भेट पक्कै हुनेछ साथी,
त्यतिन्जेलका लागी मिठो सम्झना ...✏️
म भविष्य खोज्दै, बर्तमन भुलेर,
सुन खोज्दै हिरालाई नचिनेर
आफैँबाट टाढा, आफैँलाई खोज्दै
लाग्छ म हराइरहेछु ,
भौतारीदैँ, खोज्दैँ
लड्दै उठ्दै, फेरि लड्दै
थाहा छैन, गन्तव्य कहाँ हो?
थाहा छैन, गोरेटो कुन हो ?
पुग्नु कहाँ, कसरी ?
अतितको उल्झनमा, समय ब्यतित गर्दै,
हराउँदै खोज्दै, कहाँसम्म हो भाग्ने ?
यो भागम्भाग, डौडाडौड ,
नियतिको खेल कि निर्णयको ?
जती टाढा भागेपनी आफैँबाट भागिन्छ र?
Janmadinko shubhakamana timilai,
Audodinko shubhakamana timilai,
Asim gantabyako, Yatra jindagiko,
Sahayatrako shubhakamana timilai.
समयको वेग भनौं या पिरतीको खेल,
जिन्दगीको वेग भनौं या आत्मियताको मेल,
मानौँ असिम ब्रह्माण्डको सिमितताभन्दा निकै पर,
जादुमय तिलश्मी प्रकाश झैं, सहयात्राको प्रेमिल भेल।
